Η μετάφραση του ψαλτηρίου από την Εβραϊκή στην Ελληνική γλώσσα ξεκίνησε το 250 π.Χ. επί Πτολεμαίου Φιλαδέλφου την εποχή των Ελληνιστικών χρόνων, από 72 Ελληνομαθών Ιουδαίων πρεσβυτέρων, για λογαριασμό των Ιουδαίων που ζούσαν στην Αίγυπτο, οι οποίοι είχαν λησμονήσει την μητρική τους γλώσσα και μιλούσαν την Ελληνική. Η μετάφραση αν και έγινε από 72 Ελληνομαθών Ιουδαίων, για την στρογγυλοποίηση του αριθμού έμεινε γνωστή ως η μετάφρασης των 70, ή κατά την Ελληνική αρίθμηση, η μετάφραση των Ο'.
Η αξία της μετάφρασης ήταν τεράστια, γιατί εν πρώτοις χρησιμοποιήθηκε ως προσευχητάριο των Ελληνιστών Ιουδαίων που ζούσαν στην Αίγυπτο και τη λοιπή διασπορά επί τουλάχιστον δυο αιώνες προ Χριστού.
Χρήση του Ελληνικού ψαλτηρίου δεν έκαναν μόνο οι Ιουδαίοι της διασποράς, αλλά και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοί του. Οι Απόστολοι προτιμούσαν τα ψαλμικά χωρία τους ως επί το πλείστον από το Ελληνικό ψαλτήριο.
Κατόπιν έρχεται η χριστιανική εκκλησία των δυο πρώτων αιώνων η οποία μοναδικό ψαλτήριο έχει το Ελληνικό των Ο'. Μετά τον δεύτερο αιώνα η μεν Ανατολική Εκκλησία διατήρησε και διατηρεί μέχρι σήμερα το ελληνικό ψαλτήριον των Ο' , στη Δυτική εκκλησία αρχίζουν από τον δεύτερο αιώνα οι λατινικές μεταφράσεις οι οποίες γίνονται από το Ελληνικό ψαλτήριο.
Ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης αναφέρει ότι συνολικά έγιναν επτά μεταφράσεις του ψαλτηρίου. Ως στις μέρες του σώζονταν τέσσερις μεταφράσεις, τρεις σε μέτρο Ηρωικό και μια σε μέτρο Ιαμβικό. Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στο αναρτημένο σε pdf έργο του Αγίου Νικοδήμου «Ερμηνεία των ψαλμών» στον παρόντα ιστοχώρο.
Συνεπώς επί 2300 χρόνια γίνεται χρήση του ψαλτηρίου στην Ελληνική μετάφραση.
